Potrzebuję porady od jakiejś złotej rączki :)

[skeczu]

Witajcie!

Zrobiłem sobie taką biedną tarczę biathlonową. Nie szukałem zdjęć oryginalnych tarcz, na których mógłbym się wzorować, po prostu co udało mi się wydumać to realizowałem i coś tam powstało.





Problem mam taki, że ta część, w którą się strzela jest trochę za ciężka i śrut nie zawsze jest w stanie odbić ją do końca, przez co cel wraca do pierwotnej pozycji. Chciałbym uniknąć cięcia czegokolwiek, jak już to coś dospawać lub dokleić, może jakaś przeciwwaga? Ale spawanie w ostateczności.

Nie zwracajcie uwagi na estetykę wykonania. Robiłem to w pracy, na szybko, z ograniczonym dostępem do materiału a na dodatek jednym okiem patrząc czy kierownik mnie nie widzi

Jakieś sugestie?

[mironTG]

No to jako że czasem strugam coś dla kolegów to zabiorę głos. Trochę przesadzone materiałowo, zbyt długie ramie poziome, przesadzona grubość celu. Zamysł fajny bo i ja podobnie robię, podparcia zbędne. To tak bez owijania w szmatki Ramiona powinny być wspawane w miejscu podpórek. ALE TO MOJE ZDANIE.

[tomjaw]

Jedyne co mi przychodzi do głowy tak na szybko to (żeby nie było zbyt wiele przeróbek) dołożyłbym troszkę ołowiu lub dospawał nakrętkę pod kolankiem na pionie. Chodzi o to że jak już dostanie odchyłu od pionu po strzale to dodatkowy ciężar już pociągnie w dół i nie pozwoli powrócić. Nie wiem czy jasno to opisałem, jak coś to daj cynk to siąfę do kompa i narysuję bo teraz z fona piszę.
EDIT
Tylko nie przesadź z wielkością (ciężarem) bo pierdnięcie przelatującej muchy poprzewraca stiki 😉

[skeczu]

Trochę przesadzone materiałowo, zbyt długie ramie poziome, przesadzona grubość celu.

Przyznaję się bez bicia, mam tendencję do przesadzania i "przedobrzania", zawsze wolę dać za dużo niż za mało a przez to czasem cuda wychodzą

tomjaw tak, rozumiem o co chodzi, taka przeciwwaga, która skutecznie zadziała dopiero po trafieniu w cel.

[Ślubek]

Zwiększenie masy zmieni punkt równowagi, ale przy okazji zwiększy bezwładność elementu.

Może się potem okazać, że masa całej części ruchomej jest tak duża, że śrut będzie miał za małą energię by go ruszyć. A poza tym co to za przyjemność tachać taki kawał złomu z miejsca na miejsce?

Ja bym raczej zdjął trochę materiału z drugiej strony dźwigni (skrócił element położony w trybie gotowości poziomo). No i pomyślał o (zdalnie sterowanej sznurkiem) dźwigni do podnoszenia celów :^)

PS. Dodam jeszcze, że przegląd istniejących rozwiązań jest podstawowym etapem projektowania. A przynajmniej był, gdy kończyłem studia . Nie chodzi o to, by bezmyślnie kopiować istniejące rozwiązania, ale aby nie popełniać ciągle tych samych błędów.

[tomjaw]

Ślubek masz całkowitą rację mnie też tego uczyli na AGH, ale kolega nie chce przespawywać całości (tak zrozumiałem) więc tak na szybko rzuciłem pomysłem.

[witeg]

Łącząc praktykę mironaTG i teorię Ślubka, które dziwnym trafem nie kłócą się ze sobą - spróbuj zagiąć podpórki i zrobić mocowanie celów na nich. Jakby dało się podstawy podpórek wyprofilować, to zaginając podpórki na pręcie może udałoby się zrobić od razu zawias do mocowania celu, zamiast tych wspawanych nakrętek. Czy uda się coś takiego zrobić w dużej mierze zależy od jakości spawu i materiału podpórki, jak spaw dobry a płaskownik byle jaki to jest szansa. Jak się nie uda to po prostu uciąć podpórki i w ich miejscu zrobić mocowania.
Ewentualnie na samym początku możesz skrócić jedną podpórkę tak, żeby można było coś z niej jeszcze wyrzeźbić, ale żeby już ramię celu się nie opierało i spróbować czy zadziała. Śrut za wielkiej energii nie ma i teraz jeśli nie uderzy centralnie to część tej energii idzie w podpórkę, a tylko część pcha cel do tyłu. Może to by wystarczyło choć za wielkich nadziei bym nie pokładał.

[Ślubek]

Bez spawania, to ja bym obciął podpórki, a w ich miejsce wkleił oś obrotu lizaków (zaznaczyłem wektor ruchu lizaka po trafieniu):

[mironTG]

Rafcio ma rację! Właśnie tak i nie inaczej

[skeczu]

Ślubek, nie zrobię tak jak mi to przedstawiłeś bo cel jest za mały. Ktoś mi może napisać: "a po cholerę żeś takie zrobił?!" To "dzieło" powstało tylko z tego co miałem pod ręką więc musiałem to wszystko jakoś pogodzić

A mogłoby pomóc coś takiego?

[witeg]

Cel jest mniejszy od dziury? I o tyle?

[skeczu]

Cel jest mniejszy od dziury? I o tyle?

Innych "kółek" nie miałem a dziura to wstawiony kawałek rury no i razem tak to właśnie wygląda. Nie strzela się do tego źle, trafienie jest trudne ale nie niemożliwe. Nie przeszkadza mi wielkość celu tylko fakt, że trafiony nie zawsze się chowa

[Ślubek]

Zastanawiałem się po co Ci podpórki, ale skoro cel jest mniejszy od otworu, to już rozumiem.

Tak, przesunięcie osi obrotu do przodu pomoże. Ale zrób to najpierw prototypowo na jednym elemencie i przetestuj go. Dopiero jeśli będzie się składać za każdym razem, przerób pozostałe.

PS. Jesli za tym kulochwytem masz np. ścianę, to cele mniejsze od otworów mają sens - nietrafione śruty wlecą przez szczelinę i nie będą wracać. Jednak moim zdaniem kulochwyt powinien zabezpieczać to, co jest za nim. A w tym przypadku tak nie jest.

PS2. I upewnij się, że osie obrotu są dobrze nasmarowane, bo tarcie może być również przyczyną nieskladania się lizaków.

[witeg]

W tej sytuacji obstawiam, że spora część (jak nie wszystkie) tych niezłożonych trafień to po prostu obcierki, śrut trafia w brzeg celu i rykoszetuje nie przekazując całej energii, coś tam brzęknie, coś się ruszy, ale jak nie ma czystego trafienia to się nie przewróci. Dopóki cel nie będzie zakrywał całej dziury, problemu nie wyeliminujesz, chyba że będziesz za każdym razem go czysto trafiał.
Najprostszym rozwiązaniem problemu jest uznanie, że tak ma być - przewraca się trafiłem w cel, nie przewraca się trafiłem w dziurę obok celu. Prawie jak do tarczy.

[Ślubek]

Heh, o tym, dość prostym i prawdopodobnym wytłumaczeniu nie pomyślałem...