... Drewno było ciemne , klejące się , z niewidocznymi słojami i dużą ilością sporych plam (bardzo ciemnych ) .Na początku , po prostu Maciek wymył osadę , odtłuścił i lekko naolejował. Drewienko nabrało blasku , ale z orzechowym wyglądem , to to niewiele miało wspólnego . Bomba wybuchła po odkręceniu stopki i zrobieniu odwiertu celem dociążenia i wyważenia karabinka .
Ten orzeszek został w nieudolny sposób zabejcowany . Wielowarstwowo , ale po obu stronach w różny sposób . Bejca (sądząc po odwiercie ) głębiej wniknęła z lewej strony , ale generalnie ponad 0,5 cm wgłąb osady
Na forach "drewnianych" polecono nam dwa specyfiki do ewidentnego ununięcia bejcy . Pierwszy to papier ścierny , a drugi to strug . Niestety nie o to chodziło.
Chwila przemyśleń i w ruch poszły trzy dostępne pod ręką specyfiki .
1. Poczciwy Ludwik ...
... posłużył do wymycia i odtłuszczenia osady .
2. Mleczko Cif ...
... ze względu na mikrogranulki , wnika głęboko w strukturę , a daje się wypłukać wodą .
3. Woda utleniona ...
... ze względu na właściwości rozjaśniające i dezynfekujące .
Prace trwały około 6 godzin , włącznie z osuszaniem osady , żeby nie nawciagała zbyt głęboko wody . Po zabiegach "chemicznych" polerowanie papierkiem (bodaj 1200) i olejowanie , wigilijnym olejem lnianym .
Tak było przed zabiegami ... fotki zrobione w ciągu ostatnich trzech tygodni ...
A to fotki z dzisiejszego strzelanka . Osada z kilkoma warstwami oleju , o fajnym , jasnoorzechowym kolorku
Myślę , że nawet na tych zdjęciach doskonale widać różnicę ... 
Takie bliższe porównanie stare i odnowione ...
.
... często nie tam , gdzie celujemy 
