Po wcześniejszych eksperymentach z tworzywami sztucznymi ruszyłem po sklejkę. Materiał niedrogi, dostępny, czasem trudny w obróbce, można też z niego coś wydobyć. Chcąc znaleźć najlepszy chwyt dla całości łoża, postanowiłem go uchwycić w trakcie strzelania z różnych postaw. To też założeniem projektowym było uruchomić każdą płaszczyznę, z którą stykam się w trakcie strzału. Podczas domierzania kształtu każdej części kierowałem się zasadą maksimum ruchu dla każdego chwytu. Kształtem wyjściowym była, mniej więcej, osada od .. qb78.
Zacząłem od kupienia sklejki w składzie, naniesieniu 30 kształtów elementów na płaszczyznę i wyrżnięciu ich maszynką. Po obróbce i klejeniu była obróbka i klejenie, potem to samo. Końcowa obróbka była już przyjemniejsza, minimalna.
Chciałem zaznaczyć, że też lubię piękne osady z orzecha. Mi wyszedł mahoniowy robot. Jest skuteczny. Pasuje z otwartymi i z lunetą, pasuje leżąc (gdzie bark jest prawie na wysokości optyki), stojąc, czy z podparciem na jakimś blacie. Pasował też mojej filigranowej koleżance i Dużemu koledze. Projekt pokazał mi, że uniwersalny chwyt nie istnieje, dlatego taką trudnością jest zrobienie idealnego w złożeniu się, a zarazem kształtnego, pięknego i szlachetnego łoża karabinkowego.
Czy za wygodnie mieć to grzech?
Estetycznie czasem tak. Tarczowo nie.
Jeżeli ktoś się zastanawia nad kształtem dla swojej osady, to podpowiadam, że wyrzynarka i sklejka są dość tanie (najtańszy Nutool 450W to 30 zł), by sobie poeksperymentować. Maszyny jakich użyłem to wyrzynarka, wkrętarka, szlifierka stołowa Dedra, drukarka atramentowa, miniszlifierka zwana drumem lub dremelkiem, laptop. Narzędzia to 1 pilnik drewno, 2 gąbki ścierne, 2 płytki ścierne 7x20 cm, pędzel, klej drewno, 8 x ścisk stolarski.
Czas pracy to już kwestia gustu. Podobnie jak to coś, co mi wyszło.
Myślałem też o gatunkowych deskach 12 mm. Ale sklejka sztywniejsza. Też ma swój urok.
Poniżej kilka zdjęć przed, w trakcie, po.
Pozdrawiam Strzelających
[/img] 
[/img] 
[/img] 
[/img] 
[/img] 
[/img] 
[/img]
