. Pistolety jak najbardziej się do tego nadają pod warunkiem, ze korytarz dość długi 
W moim przypadku to doskonałe 10 m Wiec do dzieła No to otwieramy walizkę i wyjmujemy obiekt pożądania. W tym wypadku jest to Diana5G.
Kupilem ten pistolet dosyć niedawno. Powodem było zatrzymanie jego produkcji, o którym się niedawno dowiedziałem.
Po wyjęciu z pudełka Dianka robi całkiem fajne wrażenie. Męskie rozmiary i też niemała waga 1,15 kg, wiec jest co trzymać. I tu na początku male rozczarowanko. Diana ma wyraźnie wyprofilowaną rękojeść z parapetem na kciuk, do czego było mi się trudno przyzwyczaić.
I w ogóle rączka jakby przyszeroka - Jakby wyprofilowna na nieco większe paluchy niż moje
Jednak po kilkudziesięciu strzałach można nabrać powoli zaufania do chwytu i w sumie można z tym żyć 
Pistolet ten ma klasyczne przyrządy celownicze. I bardzo dobrze przynajmniej jak przystało na starą tradycje są z "żelaza " a nia jakieś tam "tru glo" czy też inny scheiss
Szczerbinka w pełni regulowana i to bardzo precyzyjnie jak na pistolet, w sumie trudno dzisiaj o lepszą szczerbinkę w pistoletach. Seryjnie wyposażona jest w 4 przezierniki.
Muszka jest odejmowana i w sumie całkiem nieźle pasuje do szczerbinki.
Jak opanujemy chwyt to mozemy się powoli przymierzyć do naciśnięcia spustu.
Spust jest wyposażony w automatyczny bezpiecznik oraz regulację drogi nacisku.
Pod spodem są tam dwie śrubki. Jedna sluzy do odblokowania sruby regulacyjnej ,druga do regulacji.Musze troche tym poeksperymentować, gdyż ustawienie fabryczne okazało sie bardzo czule
I pierwszy strzal musnął brzeg tarczy...dobrze, że mam odpowiedni kulochwyt W ogole strzał jest dosyć głośny, ale w granicach rozsądku (jak sie ma tolerancyjnych sąsiadow Dianka też nieźle kopie. Nie uważam to wcale za wadę. Wręcz przeciwnie daje to posmak prawdziwej broni. Ktoś kto oczekuje w niej broni meczowej bedzie rozczarowany. Jest to poprostu pistolecik rekreacyjny z niezłą celnością i dosyć porządną siłą przebicia. Jestem pewien, ze na 20m będzie mozna spokojnie strącić pudełko po papierosach albo rozstrzeliwać puszki po....cocacoli Po pewnym treningu oczywiscie.
Sam pistolecik wykonany jest jak na Dianke przystalo. Co prawda okladziny mogły by być z drewna, no ale cóz są jakie są.
Do złamania lufy użyc trzeba nieco siły. Najlepiej jest lekko uderzyć w muszkę. Która to w tym celu oprawiona została miękkim tworzywem sztucznym. Sam zatrzask trzyma pewnie i stabilnie. Typowe dla Diany jest rygiel kulkowy. Takie rozwiązanie trzyma latami.
Diana jednak dopuściła sie przy nim malego niechlujstwa
Otóż zakończenie łuski zamyka taki element z tworzywa sztucznego:
i on właśnie po kilkunastu strzałach po prostu odpada.... nie jest niczym zabezpieczony, siedzi po prostu na wcisk
. Poradzilem sobie jednak z tym problemem. Po prostu nalepiłem na zakonczenie łuski jedną warstwe tesafilmu. No i trzyma do teraz 
Na wady i zalety może trochę za wcześnie. Jednak jedno można powiedzieć. Kto lubi surowość metalu, zdecydowany chwyt i poza tym plastykowym korkiem w sumie bardzo dobrą jakość wykonania, ten bedzie miał z Dianki długą towarzyszkę jesiennych wieczorów.
Jak trochę ja wyczuje to wstawię też kilka jesiennych tarcz z korytarza
ot tak żeby sobie poprawić jesienny humorek oraz narobić innym apetytu na dianke.... 
ps . Mam nadzieje ze tym razem post ciut lepiej nadaje sie do czytania.
